تهمت و افترا گناهی نابخشودنی

ر مورد تهمت و افترا باید گفت که بدترین و نازیباترین نوع دروغ هستند. و حتی شاید بتوانیم  آنرا بدتر از قتل بدانیم. چه قتل  فقط گرفتن جان است و تهمت و افترا آبرو و حیثیت را هدف قرار می دهد که چه بسا به قتل نیز منجر گردد. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرموده اند: «من بهت مؤمنا او مؤمنة و قال فیه بما لیس فیه، اقامه الله عز و جل، على تل من‏نار، حتى یخرج مما قال فیه»  مستدرک الوسائل‏ج 9، ص، ح 10444 «کسى که به مرد مؤمن یا به زن مؤمنه ای ، تهمت‏بزند و در باره‏اش چیزى بگوید که در او نباشد، خدایش بر تپه‏اى از آتش، نگاه مى‏دارد، تا از عهده آن چه گفته، بر آید.» تهمت ، گناهى نابخشودنی است که جز به رضایت قربانی بخشوده نمی شود. افترا و تهمت، از عاجز بودن افترا زننده ‏ریشه مى‏گیرد. شخصی  که بخواهد دشمنى کند، ولى از همه چیزدستش کوتاه باشد و نتواند هیچ گونه سلاحى در دست‏بگیرد، از این‏اسلحه نا جوانمردانه استفاده مى‏کند. التماس دعا