معرفت به غبار آستان خانه ی بانوى بزرگ اسلام بوسه می زند.
او که در آیینه زخم ها و داغ ها و در هجران پدر، غریبانه زیست و در وداع شبانه اش با پهلویی بیمار، خانه گلین را به امید آغوش بهشتی پدر ترک گفت.
زندگى حضرت فاطمه زهرا(س) با آن که در جوانى به خزان گرایید، در همان دوران کوتاه، درس هاى فراوانى براى پیروان حضرتش به جا گذاشت. برهوت این دنیای خاکی شایستگی میزبانی چشمه سار همیشه جاری او را نداشت.
یکى از این آموزه ها که سراسر عمر پربرکت فاطمه مرضیه (س) یکصدا و همسو آن را فریاد مى کرد، «اهتمام و جدیت نسبت به دین» بوده است.
مظلومیت
با همه بخش هاى زندگى صدیقه طاهره پیوند خورد، به ویژه حوادث دوران پس از
رحلت پیامبر اکرم (ص) که همچو تندبادى بر آن «یاس نبى» وزید و منجر به
شهادت دردناک و غم آور آن «ریحانه رسول» گردید.
اما همین مظلومیت هاى پیوسته نیز همگى یک جهت را نشان مى دهد و آن
«سوى دین دارى و پایدارى به پاى دین اصیل» است.
قرآن سفره ایی آسمانی برای زمینان
